Abert Wielki

     Św. Albert Wielki urodził się w pomiędzy latami 1193/1205 w Lauingen (Szwabia), zmarł 15 listopada 1280 w Kolonii - doktor Kościoła filozof scholastyczny, teolog, dominikanin.
     Albert jako jeden z pierwszych w systematyczny sposób łączył filozofię Arystotelesa z teologią katolicką. Jako jeden z pierwszych głosił też odrębność metody teologii od metody nauk przyrodniczych oraz inny charakter prawd wiary i prawd naukowych. Te podstawy metodologiczne umożliwiły mu znaczne poszerzenie wiedzy w dziedzinie botaniki. Wszystkie te założenia przejął jego genialny uczeń, Tomasz z Akwinu.
     Św. Albert bardziej niż jakikolwiek inny wielki filozof scholastyczny poprzedzający św. Tomasza przyczynił się do nadania chrześcijańskiej filozofii i teologii tej formy i metody, jaką ma po dziś dzień. Św. Albert był jednym z najbardziej wpływowych filozofów XIII w.
     Opublikowano dwa wydania zbiorowe pism św. Alberta (Opera Omnia): pierwsze w Lyonie w 1651, przez o. Petera Jammy'ego, O.P. Drugie w Paryżu (Louis Viv?s), 1890-99, pod redakcją Auguste'a Borgneta. Pisma Alberta zgromadzone w wydaniu zbiorowym z 1899 składające się z 38 tomów. W zgodzie z nauczaniem Kościoła zebrał i usystematyzował całość pism Arystotelesa w łacińskich przekładach i komentarzach arabskich.
Wydanie zbiorowe obejmuje następujące pisma:

Logiczne: siedem traktatów (1, 2).
Fizyczne: Physicorum (3); De Coelo et Mundo, De Generatione et Corruptione, Meteororum(4); Mineralium (5); De Natura locorum, De passionibus aeris (9).
Biologiczne: De vegetabilibus et plantis (10); De animalibus (11-12); De motibus animalium, De nutrimento et nutribili, De aetate, De morte et vita, De spiritu et respiratione (9).
Psychologiczne: De Anima (5); De sensu et sensato, De Memoria, et reminiscentia, De somno et vigilia, De natura et origine animae, De intellectu et intelligibili, De unitate intellectus (9). Powyższe tematy, z wyjątkiem logiki, są omówione łącznie w Philosophia pauperum (5).
Moralne i polityczne: Ethicorum (7); Politocorum (8).
Metafizyczne: Metaphysicorum (6); De causis et processu universitatis (10).
Teologiczne: Komentarz do pism Dionizego Areopagity (14); Komentarz do Sentencji Piotra Lombarda (25-30); Summa Theologiae (31-33); Summa de creaturis (34-35); De sacramento Eucharistiae (38); Super evangelium missus est (37).
Egzegetyczne: Komentarze do Psalmów i Proroków (15-19); Komentarze do Ewangelii (20-24); O Apokalipsie (38).
Mowy: (13).
Pisma wątpliwej autentyczności: De apprehensione (5); Speculum astronomicum (5); De alchimia (38); Scriptum super arborem Aristotelis (38); Paradisus animae (37); Liber de Adhaerendo Deo (37); De Laudibus B. Virginis (36); Biblia Mariana (37).
Quindecim problemata contra Averroistas wydał Mandonnet w dziele "Siger de Brabant" (Freiburg, 1899).