Polscy drukarze: Andrzej Piotrkowczyk

Andrzej Piotrkowczyk   

     Początkowo był księgarzem. Do Krakowa przybył z Piotrkowa i w 1574 roku uzyskał prawa miejskie. W 1576 roku otworzył własny warsztat drukarski i odlewnię czcionek. Andrzej Piotrkowczyk skupował drewniane klocki drzeworytowe używane poprzednio w drukarniach Hallera, Unglera, Łazarza, Szarfenberga, Wirzbięty i ozdabiał nimi własne wydawnictwa. 

     W 1608 roku otrzymał od Zygmunta III Wazy tytuł typografa i serwitora królewskiego wraz z przywilejem na druk konstytucji sejmowych, który posiadali poprzednio Januszowski i Mikołaj Szarfenberg.

     Piotrkowczyk był zwolennikiem kontrreformacji w Polsce, dlatego najczęściej ukazywały się w jego drukarni druki religijne, przeważnie jezuitów i władz kościelnych. Należały do nich kilkakrotnie wznawiane Kazania i Żywoty świętych Piotra Skargi, Postylla katolicka mniejsza, "Postylla katolicka większa", a także "Biblia" i "Nowy Testament" Jakuba Wujka.

     Wydawał również dzieła autorów świeckich, wśród których warto zwrócić uwagę na "Koło Rycerskie" oraz "Gniazdo cnoty" Bartosza Paprockiego, ozdobione 3500 drzeworytami, a także przepięknie ilustrowaną przez Tomasza Makowskiego rozprawkę Krzysztofa Monwida Dorohostajskiego "Hippica", to jest o koniach księgi, "Roxolanię" Sebastiana Klonowica oraz prace wybitnego uczonego, humanisty i profesora Akademii Krakowskiej, Jana Brożka. 

     Po śmierci Piotrkowczyka, w 1620 roku, drukarnią objął jego syn Andrzej, a po nim jego żona, Anna Permus. Ich syn, Stanisław Teodor, profesor Akademii Krakowskiej i rotmistrz wojsk koronnych, nobilitowany za zasługi wojenne, podarował 30 stycznia 1674 roku dziedziczną kamienicę przy ulicy Floriańskiej "Pod Wiewiórką" wespół z warsztatem Uniwersytetowi Jagiellońskiemu. Zapis ów pozwolił na uruchomienie Drukarni Uniwersyteckiej, która funkcjonuje do dziś. Ta wielce zasłużona dla nauki i kultury polskiej oficyna jest najstarszą oficyną drukarską w Polsce.